Υπνοβάτες, Μετέωροι, Αναρριχητές, Λιτανεία  

Κάθετες επιδαπέδιες και επιτοίχιες εγκαταστάσεις μεταβλητών διαστάσεων με κύριο υλικό την χαρτομάζα (χαρτοπολτό)

Εφαλτήριο του έργου ήταν οι σιλουέτες-σκιαγραφίες των γυμνών από φύλλα δέντρων με φόντο το το λυκόφως. Πάνω στα κλαδιά ένα φανταστικό κρυμμένο σύμπαν μια σιωπηλή αιωρούμενη κοινωνία αναδύεται .

Οι γλυπτικές συνθέσεις είναι εξέλιξη της σειράς ‘Σκιαγραφήσεις’.2014-20

Μετέωροι ,Αναρριχητές, Ικέτες, επεμβαίνουν ως χορός ανάμεσα στα θεατρικά δρώμενα. 

Σιλουέτες-σκιαγραφίες  που περιφέρονται ακροβατούν αναρριχώνται. Δημιουργήματα  του φώτος που απαξιώνει κάθε λεπτομέρεια και σκιαγραφεί μόνο την ουσία.Το έντονο Ελληνικό φως διαγράφει τα βασικά στοιχεία της μορφής. Ο μεσογειακός ήλιος ισοπεδώνει τον όγκο, διαλύοντας την ύλη σε πυκνές σκιές.

Νέα Αρχέτυπα δημιουργούνται κάθε εποχή .Οι σιλουέτες-σκιαγραφίες  των ανθρώπων αποτυπώνουν στο έργο μου το Αρχέτυπο του σύγχρονου ανθρώπου.

Η σκιά αποτελεί τον αρχέγονο τρόπο αντίληψης του εαυτού .

Ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται την μορφή του περισκοπικά ολόκληρη δηλαδή την πραγματική της διάσταση. Την αντιλαμβάνεται δισδιάστατη μέσα από το είδωλο-αντανάκλαση η από την σκιά του. Μια σχετικά πιο σφαιρική αντίληψη είναι η αίσθηση που δημιουργούμε και που αντανακλάται-διαγράφεται στο βλέμμα του άλλου.

Μην έχοντας επίγνωση του ξένου υλικού μας εαυτού στρεφόμαστε προς τα μέσα προς την διερεύνηση του εσωτερικού εαυτού ,του εγκλωβισμένου στα τείχη του εγώ παιδιού μέσα μας.

Τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι και με έναν δεύτερο εαυτό την Σκιά. Το εσωτερικό αυτό ταξίδι της αυτογνωσίας που στην αρχαιότητα σηματοδοτούσε ο Θεός Ιανός, με το δεξί του χέρι καθοδηγούσε τους ταξιδιώτες στη σωστή κατεύθυνση και στο αριστερό κρατούσε κλειδί για να ανοίξει τις πύλες .

Αυτό το ταξίδι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν σήμερα την φιλοσοφική θεώρηση για να το πραγματοποιήσουν.

Οι νέες θρησκείες οι δοξασίες και τα δόγματα κατάργησαν το συμπληρωματικό δίπολο των δύο φύσεων του ανθρώπου που ήταν αποδεκτό στην αρχαιότητα ,στοχοποιώντας την και αποθώντας ως “κακιά” και “αμαρτωλή” την ενστικτώδη -ζωώδη φύση του ανθρώπου μαζί και το παιδί.

Με το κοινωνικό καλούπι που δημιούργησαν έπλασαν τον νέο μονοκόμματο επιφανειακό υλιστή άνθρωπο, γεμάτο απωθημένα και νευρώσεις. Η πλειονότητα ζουν πίσω από μάσκες και έχουν εγκλωβιστεί στον σκιερό τους εαυτό που έχει αυτονομηθεί πολλες φορες και τους καταστρέφει με αποτέλεσμα το αρχέτυπο του ανθρώπου από τον πίθηκο αρχικά μετατράπηκε στην πορεία σε χοίρο.

Επιπλέον η σκιά πολλαπλασιάζεται και δρα συλλογικά οδηγώντας τους ανθρώπους σε πράξεις υπανθρωπισμού πολέμους γενοκτονίες κ.ά που στιγμάτισαν την ανθρωπότητα και την εμποδίζουν να εξελιχθεί όπως θα έπρεπε νομοτελειακά.

 Το έργο προκύπτει από την ενδοσκόπηση του εαυτού ,από τα βιώματα του δικού μου εσωτερικού ταξιδιού ,σε συνδυασμό με την παρατήρηση του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του.

Τα γλυπτά αυτά τα ονόμασα ψυχοθεραπευτικά ειδώλια γιατί λειτουργούν ως προβολές καθρέφτες της αυτονομημένης κρυμμένης καταστροφικής σκιάς και αυτή η εξωτερίκευση είναι θεραπευτική και εξιλεωτική . Οι γλυπτικές συνθέσεις λειτουργούν σαν θεραπευτικές τελετουργικές διαδικασίες συλλογικής “Αναρρίχησης της Σκιάς προς το Φως” .Αλλού είναι ικετευτική πομπή (Λιτανεία ) για την αξία της ζωής και την αποκατάσταση της περισκοπικής δι-όρασης που συμβολίζει η διπλή μορφή του Ιανού.

   Sleepwalkers, Meteors, Climpers

Vertical floor and wall installations of variable dimensions with the main material paper mass (paper pulp)

The starting point of the work was the silhouettes-shadows of trees naked of leaves with the background of twilight. On the branches  an imaginary hidden universe a silent floating society emerges.

The sculptural compositions are an evolution of the series “Shadowscripts”2014-20

Sleepwalkers ,Meteors, Climbers, Supplicants, intervene as a chorus between the theatrical actions.

Silhouettes-shadows that roam, acrobat, climb. Creations of the light  that devalues ​​every detail and outlines only the essence.The intense Greek light erases the basic elements of the form. The Mediterranean sun flattens the volume, dissolving the matter into dense shadows.

New Archetypes are created every era. The silhouettes-shadows of people in my work capture the Archetype of modern man.

The shadow is the primordial way of perceiving the self.

Man does not perceive his form periscopically, its entire real dimension. He perceives it as two-dimensional through the image-reflection or from his shadow. A relatively more global perception is the sensation that we create and that is reflected- deleted in the gaze of the other.

Not being conscious of our “stranger” “material” self, we turn inward to explore the inner self, the child trapped within the walls of the ego within us.

Then we come face to face with a second self, the Shadow. This inner journey of self-knowledge, in antiquity was symbolized by the God Janus, with his right hand guided travelers in the right direction and in his left he held a key to open the gates.

Most people today do not have the philosophical perspective to make this journey.

The new religions, beliefs and doctrines abolished the complementary dipole of the two natures of man that was acceptable in antiquity, targeting and dismissing as “evil” and “sinful” the instinctive-animal nature of man, including the child.

With the social mold they constructed they created a one-piece superficial materialist man, full of repressions and neurosis. The majority live behind masks and are trapped in their shadow self that has become autonomous many times and destroys them, resulting in the archetype of man from the monkey initially transformed into a pig in the process.

Furthermore, the shadow multiplies and acts collectively, leading people to acts of subhumanity in wars, genocides, etc. that have stigmatized humanity and prevented it from evolving as it should be legally.

The work arises from the introspection of the self, from the experiences of my own inner journey, in combination with the observation of man and his environment.

I called these sculptures psychotherapeutic idols because they function as mirror projections of the autonomous hidden destructive shadow and this externalization is therapeutic and expiatory. 

The sculptural compositions function as therapeutic ritual processes of collective “Climbing of the Shadows towards the Light”. 

Elsewhere it is a supplicatory procession for the value of life and restoring the periscopic vision symbolized by the double faces of Janus.